Τηλεοπτικές φαντασιώσεις...
Mαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά, μαύρη και στα κανάλια. Και το μαύρο φοριέται πολύ τελευταίως.Nομίζαμε πως το μεγαλύτερο επίτευγμα του Σαμαρά ήταν ότι έριξε τον Μητσοτάκη. Διαψευστήκαμε, peanuts που λένε και στο Αμέρικα, όπου σπούδασε το παλικάρι (όταν ήταν ακόμη παλικάρι, βεβαίως). Αυτός, να το δείτε, στο τέλος θα καταφέρει να ρίξει και τον ίδιο του τον εαυτό! Στο πανεπιστήμιο ¶μχερστ της Μασαχουσέτης, μάλιστα, διεξάγεται μια μεγάλη έρευνα, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στο να αποδείξει επιστημονικά πως η βλακεία είναι μεταδοτική. Και κυρίως από συγκάτοικο σε συγκάτοικο...
Κάπως έτσι ευτυχήσαμε κι εμείς να έχουμε πρωθυπουργό NERD, πρωθυπουργό ΝΕΡΙΤ και, κάποτε, τον αλήστου μνήμης ΧΟΜΠΙΤ. Και μετά σου λένε πως αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες!
Η αλήθεια είναι πως μάλλον ζούμε σε κάποιου είδους χωροχρονικό ασυνεχές, ή παράλληλο σύμπαν, ή κάτι πολύπλοκο από διαστημική ταινία τελοσπάντων, όπου η εικονική φαντασίωση βιώνεται ως συλλογική πραγματικότητα και η προσομοίωση της αληθινής ζωής μετατρέπεται σε θέαμα.
Απόδειξη: Έπειτα από όλα αυτά, είπα κι εγώ να ξεσκάσω λιγάκι, να πάω ένα θερινό σινεμά. Μετά από μια σεζόν Champions League, Euroleague και όλα τα εις -league εν γένει, θεώρησα σωστό να αφήσω το έτερον ήμισυ να επιλέξει την ταινία. Λάθος! Και μάλιστα μεγάλο.
Αντί να ηρεμήσω, αγχώθηκα. Οι πρωταγωνιστές μιλούσαν ακατάσχετα, γλώσσα δεν έβαλαν μέσα, σε σημείο που δεν προλάβαινες να δεις πλάνο από τους υποτίτλους -τόσο διάβασμα, μα τον Θεό, από τις πανελλήνιες έχω να ρίξω-, ενώ από το διάλειμμα και μέχρι το τέλος της ταινίας παρακολούθησα ένα ζευγάρι να καβγαδίζει ασταμάτητα στη μεγάλη οθόνη. Σιγά τα ωά! Αν ήταν έτσι οι ταινίες, ο κάθε παντρεμένος θα έβαζε μια κάμερα στο σπίτι του και κάθε χρόνο θα είχαμε εκατοντάδες εκκολαπτόμενους Κιούμπρικ, υποψήφιους για Όσκαρ.
Και οι παραγωγοί, εντάξει, το καταλαβαίνω, λεφτά βγάζουν, την κάνουν την ταινία. Στις γυναίκες μας πώς αρέσει, μου λέτε; (Στη διορθώτρια απαγορεύεται να επέμβει στην παραπάνω ατάκα, το αποφάσισε και διέταξε ο πρωθυπουργός.)
Χάθηκε ένα διαστημόπλοιο, μερικοί ζοφεροί εξωγήινοι, καμιά πυρηνική εκρηξούλα τοσοδούλα, μια διαπλανητική μάχη με τορπίλες λέιζερ, βρε παιδί μου, έστω και μικρής έκτασης; Χόλιγουντ, σου λέει μετά... Εδώ στο Ελλάντα ανοίγεις την TV και να σου ο Λιακόπουλος με όλων των ειδών τις συμπαντικές συνωμοσίες. Και με... τεκμήρια και αποδείξεις!
Ζω για τη στιγμή που θα ξυπνήσει η ρώσικη αρκούδα, που ο Μαμαλάκης θα ταΐσει 5.000 άτομα με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, που τα καζαντιπίδικα της πλατείας Ταξίμ θα γλυκάνουν τα πλήθη και τα πάθη, και για το πλάνο το οποίο θα αποκαλύψει στην εμβρόντητη ανθρωπότητα πως ο Stig δεν είναι άλλος από τον ¶ρη Σπηλιωτόπουλο.
Α, και να μην το ξεχάσω: Λευτεριά, λευτεριά στον Λάκη Γαβαλά, στον Ντόλτσε, στον Καμπάνα και στους λοιπούς πολιτικούς κρατούμενους._ Ν. Κ.